17.07.2018 Үәт, ҡыҙыҡ! (13.07.2018)

* * *
Бер ҡатын полицияға килеп, иренең инде дүрт көн өйгә ҡайтмауын әйтә.
– Ә ирегеҙҙең ниндәй дә булһа үҙенсәлекле билдәләре бар инеме һуң? – тип һорайҙар унан.
– Әлегә ҡәҙәр юҡ ине, – ти ҡатын, – тик өйгә ҡайтһын әле, ундай билдәләре буласаҡ!
* * *
Иҫәрҙәр йортонда:
– Мин – лампочка, мин – лампочка...
– Бар кит, күҙгә яҡтыртып торма әле!
* * *
Арктиканан ҡайтҡан туристан иптәштәре һорай:
– Унда шулай ныҡ һыуыҡмы?
– Эйе, хәтәр һыуыҡ! Хатта мин ҡулымды ла бейәләйҙе һалмай ғына йыуа инем...

* * *
Ауыр эштә эшләгән бер ир бала ҡарап өйҙә генә ултырған ҡатынынан көнләшеп, Алланан бер генә көнгә ҡатын сүрәтенә индереп тороуын һораған. Хоҙай быны ишеткән. Ир иртәле-кисле ашарға әҙерләп, өй йыйыштырып, бала ҡарап, кис ирен хеҙмәтләндереп тамам арыған. Төн еткәс, тағы Хоҙайға ялбара икән.
– Кире ир сүрәтенә индер инде. Ҡатын-ҡыҙ булыуы бигерәк ауыр икән...
Алла:
– Тиҙ генә булмаҫ шул. Көтөргә тура килер. Сөнки һин ауырлыһың...

* * *
Ял итеүсе диңгеҙ буйындағы ҡаяға “Ҡатыным менән булдыҡ! Шәп! Юлай.” тип яҙа. Бер ни тиклем ваҡыттан бында тағы ла “Ҡатынһыҙ ғына бында булдым. Күпкә яҡшыраҡ! Вәлит.” тигән яҙыу пәйҙә була.