12.09.2015 Назар Нәжми: Афоризмдар һәм фекерҙәр

Мөстәҡиллек – илдең азатлығы,
Мөстәҡиллек – ерҙең азатлығы.
Мөстәҡиллек – тын алғанда хатта
Һауаның хуш еҫе, татлылығы.
(«Мөстәҡиллек»).

* * *
Мөхәббәт – ул кипкән, янған ергә
Яуып киткән ямғыр шикелле.
(«Һыуһағанда һөйөү – бер йотом һыу...»).

* * *
Мөхәббәт – үҙе матур йыр шул. Матур йыр ҙа бит бер ваҡытта ла онотолмай, уны тиҙ генә отоп алырға була, ә үҙе ялҡытмай ҙа, йырлаған һайын йырлағы килә. Мөхәббәт ул һәр ваҡыт ҡайҙа ла булһа китеп юғалыр төҫлө тойола, һәм, уның китеп юғалырын һиҙгән һайын, ул ҡәҙерлерәк була бара, һәм һин бөтә көсөң менән уны үҙеңдән ебәрмәҫкә тырышаһың, шуның өсөн дә еңел яулап алынған мөхәббәттең күп ваҡытта ҡәҙере булмай.
(«Күк томандар»).

* * *
Мөхәббәтте төрлө миҙгелдәргә
Бүлеү китте... (Бүлеү бик еңел.)
Мөхәббәттең миҙгеле тик берәү:
Ғүмер тип атала ул миҙгел.
(«Дүрт юллыҡтар»).

* * *
Мөхәббәттең була беренсеһе,
Ә унан һуң инде төрлөһө.
(«Икенсе»).

* * *
Мөхәббәттең килгәнен мин тоям –
Яҙмыш бүләк иткән уттыр ул...
(«Мөхәббәттең килгәнен мин тоям...»).

* * *
Мөхәббәттән булған яралар ҙа, һуғыштарҙан ҡалған яралар ҙа бер үк улар, беҙҙең йөрәктәргә бер үк ут һәм әрнеү һалалар.

* * *
Мәңгелеккә ҡалыр өсөн
Һүнә минуттар,
Һүнә минуттар...
(«Уттар, минуттар...»).

* * *
Мәрхәмәтле үҙе*, бәрәкәтле,
Күпме йыр бар уның хаҡында!
Ә бит үҙе, икһеҙ-сикһеҙ булып,
Ята кеше аяҡ аҫтында...
(«Уйланыуҙар»).
*Ер.

* * *
Насар шиғыр уҡып, йән көйгәндә –
Үҙемде мин шағир итеп тоям.
Һәйбәт шиғыр уҡып, таң ҡалғанда –
Юҡ, мин шағир түгелмен, тип ҡуям.
(«Дүрт юллыҡтар»).

* * *
Нескәрә йөрәк иләге,
Аҡыл биләгән һайын.
Көрпәгә ҡала эреләр,
Ваҡыт иләгән һайын.
(«Ярһып сапҡан күңелдәрҙең...»).

* * *
Ни йәме бар бейек өйҙөң,
Әгәр өйрәң булһа шыйыҡ?
(«Шапырынма!»).

* * *
Ниҙәр менән үлсәнә һуң
Шатлыҡ, ҡайғы аралары?!
(«Күлдәк»).

* * *
Ник һайланым икән шундай хеҙмәт,
Мин осмайым микән ҡанатһыҙ.
Ә бит шағир ҡанатһыҙ ҡош кеүек,
Әгәр ҙә ул булһа талантһыҙ.
(«Ҡапҡалар»).

Рубриканы Факил Мырҙаҡаев
алып бара.