11.07.2018 Ғашиҡтар бер-береһен һүҙһеҙ ҙә аңлай

– Кешеләр әрләшкәндә ниңә бер-береһенә ҡысҡыра, беләһегеҙме? – тип һораған бер остаз шәкерттәренән.
– Талашҡанда тынғылыҡ юғала инде ул, – тип бер һүҙҙән яуаплаған уҡыусылар.
– Ә шулай ҙа эргәлә торған кешегә ҡысҡырмай ғына әйтеп булмаймы ни? – тип ныҡышҡан уҡытыусы.
Уҡыусылар төрлөсә фекер йөрөткән. Әммә бер яуап та уҡытыусыны ҡәнәғәтләндермәгән.
Ахырҙа үҙе аңлатҡан:
– Кешеләр талашһа, йөрәктәре лә алыҫлаша. Улар шуға ла бер-береһен ишетергә теләп, ҡысҡырырға мәжбүр. Ни тиклем ҡаты бәхәс ҡупһа, улар шул тиклем алыҫлаша, һәм шул тиклем нығыраҡ ҡысҡырырға тура килә.
Ә бына һөйгәндәр бер-береһе менән тыныс, хатта шыбырлап һөйләшә. Уларҙың йөрәктәре бик яҡын. Ғашиҡлыҡ көсәйгән һайын уларҙың тауыштары әкрен сыға. Хатта һөйләшмәһәләр ҙә, күҙҙәре аңлаша. Һүҙҙәрҙең кәрәге ҡалмай…
Айсын АҠБУЛАТОВА әҙерләне.