01.05.2015 Диуаналар менән тулды донъя
Элегерәк бер ауылда мәрәкә генә инәй йәшәгән. Берәй ғаиләлә сабый тыуһа, уны изге йоланан ҡалдырмай, исем туйына саҡыралар. Ҡартая килә әбей, бик бирешмәһә лә, ҡолаҡҡа ҡатылана башлай. Шулай балаға исем ататып ҡайтып килә икән. Ҡаланан ауылға ҡайтып килгән бер ҡатын әбейҙе урамда осратып, хәл-әхүәлен, байрамса кейенеп ҡайҙан ҡайтыуын һорашҡан.
– Әй, теге оста балаға исем ататтылар, – ти инәй.
– Кем тип ҡуштығыҙ? Ҡыҙмы, малаймы?
– Этем белһен. Диуана тип исемләнеләр, Диуана. Ана шул диуаналар менән донъя тулды бит инде.
Теге ҡатын ҡыҙҙың исеме Диана икәнлеген аҙаҡ ҡына белә.
Бер аҙҙан шул уҡ ҡатын әбейҙе йәнә осрата.
– Инәй, әллә тағы бәпес бармы?
– Барлығын-бар.
– Кем тип ҡуштылар?
– Эй, ҡыҙым, һора инде минән. Әллә Дальний Восток, әллә Владивосток. Бик төпсөнөп торманым. Ҡайһылай булһа ла, иҫән йәшәһен, – ти икән.
Кем белә, бәлки тора-бара балаларға тап ул әйткән исемдәрҙе лә ҡуша башларҙар әле.
Оҡшаш яңылыҡтар
