«Йәшлек» гәзите » Әҙәбиәт » Мостай Кәрим: Фекерҙәр һәм афоризмдар



10.10.2014 Мостай Кәрим: Фекерҙәр һәм афоризмдар


О ком бы, о чем бы я ни писал, пишу о своем народе, пишу для него. И не только для него. Потому что я хочу, чтобы о моих соплеменниках как можно больше узнали другие, узнали доброго, красивого, правдивого, дабы прониклись к ним уважением и симпатией... В этом мой интернациональный долг.
(“Два начала”).

* * *
О, ҡатын-ҡыҙ ҡыйыулығы һәм дыуамаллығы! Төрлө ҡәбиләләрҙең ир-егеттәре бер-береһе менән дошманлашҡан, һуғышҡан, үлтерешкән, ә иң батыр һәм сибәр ҡыҙҙар, тимәк, иҫ киткес илаһи заттар, ҡаршы яҡтың иң батыр һәм көслө ир-егеттәренә ғашиҡ булған да улар менән ҡасҡан. Ҡәбиләләр араһындағы ҡан дошманлыҡҡа төкөрҙө ти улар – уларҙың аңын­да үлтереү түгел, ә тыуҙырыу, бала табыу, иң көслө һәм матур ирҙәр­ҙән бала табыу.
(“Көндәлектәр”. 2. II. 1979).

* * *
О, мөхәббәт! Аҙмы яҙмыштарҙы
Донъя тамуғында яндырҙың.
Аҙмы исемдәрҙе, күккә яҙып,
Мәңгелек йыр итеп ҡалдырҙың.
(“О, мөхәббәт! Күпме
йыуаштарҙы...”).

* * *
Обиженных не обижай, униженных не унижай, повинившихся не обвиняй. На старости лет испытаешь божью благодать (сауап), утешение и спокойствие совести (выждан тыныслығы).
(“Көндәлектәр”. 8. XI. 1998).

* * *
Облик настоящего сына, конечно, несет в себе материнские черты.
(“О Хасане Туфане”).

* * *
Обыватель ике төрлө нәмәнән сиргә һабышыуға барып етә: берәүҙәр ғүмер буйы, отһам ине, отһам ине, тип ымһынып йәшәй, икенселәр, отолмағайым тип, аҙым һайын ҡурҡып яфа сигә.
(“Көндәлектәр”. 29. IV. 1993).

* * *
Обыватель үҙен-үҙе һаҡлап гел былай тип йәшәй: “Гонаһтан йырағыраҡ булырға! Гонаһтан йырағыраҡ булырға!” Ә гонаһ һин унан боролоу менән генә һинән китмәй бит, ки­реһенсә, нығыраҡ йәбешә. “Гонаһтан йырағыраҡ...” Был – ҡурҡаҡтар һаҡланыуы, был әшәкеләр позицияһы.
(“Көндәлектәр”. 13. XII. 1984).

* * *
Одна мысль много лет неотступно преследует меня: человек должен твердо помнить, что знатными делами своими сначала он прославит себя, потом, если будет суждено, свою нацию, а мерзкими делами ославит он прежде всего свою нацию, только потом – себя.
(“Разговор в своем кругу”).

* * *
Оҙон ғүмер, ҡыҫҡа ғына ҡартлыҡ.
(“Бер саҡ әйттем: “Бирә күрсе, яҙмыш...”).

Рубриканы Факил Мырҙаҡаев
алып бара.







Сайтҡa күcергәБаҫып cығарырға